Steeds vaker krijg ik vragen van consumenten die iets gekocht hebben bij een stenen winkel. Ze willen gebruik maken van het herroepingsrecht en krijgen vervolgens 0 op hun rekest. Schande!
Maar de regels voor stenen winkels, zijn niet hetzelfde als voor webwinkels. Ik licht er hier een paar uit.
Herroepingsrecht of recht van ontbinding
Consumentenorganisaties doen hard hun best om aan consumenten duidelijk te maken dat consumenten een ontbindingsrecht hebben, wanneer ze een product bij een webwinkel gekocht hebben. Dat is natuurlijk ook waar. Dit recht hebben consumenten echter niet wanneer ze het bij een stenen winkel kopen.
Bij een stenen winkel kun je een product namelijk vooraf bekijken en beoordelen en soms zelfs uitproberen. Ze kunnen ter plekke al bepalen of ze het product willen hebben of niet. Bij een webwinkel is dat lastiger en daarom is er het recht van ontbinding.
Een stenen winkel is dus niet verplicht om toe te staan dat een product geruild wordt. Dat recht mogen ze natuurlijk wel bieden. Vaak staat daarom op de bon hoe en wanneer producten geruild mogen worden. Daar mag die stenen winkel allerlei voorwaarden aan stellen. Bijvoorbeeld dat het nog ongebruikt moet zijn en in de originele verpakking moet zitten. Het is tenslotte een service die ze bieden.
Ruilen in een stenen winkel is dus niet verplicht. Het is een service van die winkel.
Informatieverplichtingen
Stenen winkels hebben ook veel minder informatieverplichtingen.
Als ze een website hebben moet daar wel wat standaard informatie op staan, zoals
– Naam en (vestigings)adres
– Contactgegevens, zoals telefoonnummer en e-mailadres
– KvK nummer
– Eventuele vergunningen
– Eventuele beroepsverenigingen en -regels
Deze gegevens moet elk persoon die ‘een dienst van de informatiemaatschappij’ verleent, op zijn website plaatsen.
Maar andere informatie over bijvoorbeeld de producten, hoeft een stenen winkel niet net zo uitgebreid op de website te plaatsen. De stenen winkel kan daarom bijvoorbeeld wel de catalogus online plaatsen, maar hoeft daar niet net zo veel informatie bij te leveren als een webwinkel dat moet. Het product kan tenslotte in de winkel bekeken worden. Daar krijgt de consument de informatie vanzelf en kan anders altijd nog navraag doen bij een verkoper.
Gelijk oversteken bij betalen
Een webwinkel mag een consument niet verplichten 100% vooruit te betalen. Een webwinkel moet dus minimaal één mogelijkheid bieden om 50% of meer van het totaalbedrag achteraf te betalen. Daar zijn diensten voor, zoals AfterPay of je kunt producten onder rembours verzenden.
Bij een stenen winkel is hier geen sprake van. Je rekent het product af en krijgt het meteen mee. Gelijk oversteken dus. Een gewone winkel hoeft ook geen optie te bieden om achteraf te betalen.
Risico bij vervoer
De webwinkel blijft verantwoordelijk voor het product, tot het bij de consument is aangekomen. Als de pakketbezorger er een zooitje van maakt, is dat dus het risico van de webiwnkelier en niet van de consument. Koopt een consument het product in de winkel, dan gaat het risico over op de consument, nadat hij/zij het product gekocht heeft. Als de consument dus met het product richting uitgang loopt, maar nog net voor de uitgang het product uit zijn/haar handen laat vallen, is dit toch de verantwoordelijkheid van de consument en niet meer van de winkel.
Lees ook:
– Webwinkelrecht: wanneer is er geleverd
– Ontbinding op bestelling
– Producten online verkopen, waarom mag dat niet altijd?
– Consumentenrecht na de (vrij)markt
– De offline webwinkel
