Getty van €800 naar €75 in 3 minuten
Getty is de verschrikking voor menig webbouwer en blogger. ‘Even een foto gebruiken’. Gaat vaak goed, maar niet altijd. Dan krijg je een blafbrief van Getty op je deurmat. Hoe reageer je daar dan op?
Martine Linnemeijer-Chambone van Finch & Sparrow Marketing maakte het mee. Lees haar ervaring én haar oplossing hieronder.
Een foto van 120kb voor een testpagina
Je zou zeggen dat ik het moet weten he, als marketing en communicatie specialist en fervent blogger.
Je kunt niet zomaar foto’s gebruiken van iemand anders. Uiteraard weet ik dat ook wel en koop ik de foto’s voor mijn website altijd netjes of maak ik zelf een leuke visual. Maar voor mijn blog of in dit specifieke geval, een testpagina, ben ik toch minder kritisch geweest.
Gewoon omdat het niet haalbaar is met 2 blogs per week steeds weer dure afbeeldingen te kopen. Omdat ik een blog vluchtiger vond en er minder serieus over nadacht, vermoed ik. Om over de testpagina nog maar te zwijgen. Die was er alleen voor mij toch? Maar daar dacht Google, en dus ook Getty, uiteindelijk heel anders over. En dat werd mij pijnlijk duidelijk toen de bewuste ‘dreigbrief’ van Getty op de mat viel.
LawStories in je mailbox?
De dreigbrief van Getty
In eerste instantie nam ik het niet serieus. Ik krijg zovaak post of email met deze inhoud. Criminele spammers, ze proberen het gewoon. Tot mijn man de brief eens goed bekeek en de conclusie trok dat het serieus was. Voor een tespagina had ik snel wat plaatjes via Google afbeeldingen gezocht, niks aan het handje, het was geen openbare pagina. Tenminste dat dacht ik… Maar een van deze foto’s bleek gecodeerd te zijn als eigendom van Getty Images. Onrechtmatig gebruikt. Ik werd gesommeerd om binnen een aantal dagen 600 euro te betalen. Aiks!
Op onderzoek uit
Uiteraard ben ik op onderzoek gegaan, want wat moest ik doen? Betalen. Dat wist ik wel, ik had dit zelf fout gedaan. Maar dit bedrag? Via allerlei sites vond ik informatie en zelfs voorbeeld brieven van advocaten die je zou kunnen sturen. Ik besloot ervoor te gaan. Ondanks het feit dat mijn man dat erg risicovol vond. Ik schreef een brief, uitte mijn verontwaardiging en deed een tegenvoorstel.
Tot mijn grote schrik ontving ik een paar weken later toch weer een brief. Dit keer van een incassobureau en het bedrag was de 800 euro inmiddels ver gepasseerd. Hoewel ik natuurlijk in shock was, kwam er ook boosheid en ongeloof naar boven. Ik had nog niet eens iets gehoord op mijn klacht en voorstel. Mijn steenkolen juridische gevoel zei me dat dat niet klopte.
Boos
In al mijn boosheid heb ik contact opgenomen met het betreffende incassobureau. Met als doel om hen op de rem te laten trappen, ik was er nog niet eens uit met Getty Images. Maar al snel bleek dat er een een-tweetje gaande is waar ik eigenlijk helemaal niks van wil weten. Ik werd keurig en vriendelijk te woord gestaan hoor, ze kende mijn brief en snapte mijn bezwaar. Misschien heb ik iets heel gaafs gezegd of is dit de standaard procedure,maar voor ik wist werd mij gevraagd of het geschil nog op te lossen was. Uiteraard gaf ik aan dat het gat wel erg groot was tussen mijn voorstel van 30 euro en hun eis van ruim 800 euro. Waarop tot mijn grote verbazing een voorstel deed van 75 euro.
Er bij neergelegd
Hoewel ik het principieel nog steeds niet eens was met dit bedrag (een foto van 120 kb!!) heb ik wel besloten om akkoord te gaan. Uiteraard zit ik ook niet te wachten op een proces en allerlei bizarre kosten. Met het betalen van de kosten en een finale kwijtschelding zwart op wit is de kous af. Maar raar blijft het allemaal wel.
Helaas blijkt dit niet bij iedereen zo te werken, ze zijn wat dat betreft ondoorgrondelijk. Vanaf nu maak ik zelf mijn visuals of zoek ik naar creatieve en betaalbare oplossingen om aan foto’s te komen voor mijn blogs. Dit doe ik niet meer, het is goed opgelost maar heeft me zeker een paar slapeloze nachten bezorgd.
Lees ook:
– 5 stappenplan tegen Getty
– Getty – Blaffende honden bijten niet
– Gratis beelden via Getty Images
– Hoe kom ik aan gratis foto’s?
– Zelf beeld maken
