Ken je de mop van het artikel van de agent, dat viral ging?
Het is zo erg, dat het bijna lachwekkend is. Ik begrijp best dat het hun vakgebied niet is. Bedoel: agenten kunnen al niet alles van het strafrecht weten, maar weten wel wat ze moeten weten voor de uitoefening van hun taken. Maar toch. Het leek mij zo overduidelijk dat dit niet de bedoeling is. Dat zou zelfs een agent moeten begrijpen. De ontdekking van de fout kwam pas toen het al te laat was.
Waar ik het over heb? Het artikel van agent Rick, dat een inbreuk op auteursrecht bleek te zijn.
Bovenstaande agent is niet de agent die plagiaat pleegde
Confessions of a Police Officer
Waakzaam en Dienstbaar.
Het is een bericht op de Facebookpagina van Politiebond ANVP. Agent Rick zou een verhaal hebben ingestuurd om op de pagina te publiceren. Zonder het verder te controleren is het kennelijk online geplaatst. Het is het verhaal van een agent die uitlegt waarom hij soms bot, ongeïnteresseerd en onaardig kan zijn. Het vak valt hem kennelijk (te) zwaar.
Wat blijkt echter, is dat het (grotendeels) een vertaling is van een verhaal uit 2001 van de Amerikaanse oud agente Jill Wragg. Zij publiceerde dit verhaal destijds op haar blog.
LawStories in je mailbox?
Inbreuk op Auteursrecht
De vertaling is een inbreuk op het auteursrecht van Jill Wragg. Onder de Facebook post werd meermalen gezegd dat er sprake zou zijn van plagiaat. Vertalen is het verveelvoudigen van een werk. Ondanks dat er vast wat kleine wijzigingen te vinden waren, voorkomen deze de inbreuk niet. Dergelijke inbreuken worden in Nederland niet via het strafrecht gehandhaafd. Alleen piraterij lossen we eventueel via het strafrecht op. De schrijfster kan wel een rectificatie en een schadevergoeding vorderen. Inmiddels heeft de tekst van agent Rick al plaats gemaakt voor een rectificatie en excuses.
Publiceren onder eigen/valse naam
Naast dat het artikel niet zomaar overgenomen had mogen worden én in elk geval de naam van Jill Wragg erbij geplaatst had moeten worden, had agent Rick vooral niet mogen doen of het zijn eigen artikel was. Nu leek het zijn verhaal te zijn. Alhoewel hij vast (grotendeels) hetzelfde gevoel heeft, is het niet zijn tekst. Hij had ook niet mogen doen of het zijn tekst was. Dat is een inbreuk op het persoonlijkheidsrecht (onderdeel van het auteursrecht) van de maker.
Heeft Jill gereageerd op de inbreuk?
Jill Wragg zou gereageerd hebben op de inbreuk. Ze zou gevonden hebben dat er sprake was van plagiaat en dat het een misdrijf is. Helaas lijkt die Facebook post inmiddels verwijderd te zijn.
Ze zou gezegd hebben:
“Je eigen donkere herinnering toevoegen aan mijn brief, verandert niet dat het míjn brief is, waar mijn rechten op liggen. Je hebt mijn gedachten, gevoelens en schrijfstijl gegijzeld voor glorie voor jezelf en voor je departement.” en Als je het werk van Simone van der Vlugt of Anne Frank gestolen zou hebben, zou je beschuldigd worden van een misdaad. Het stelen van MIJN werk is nieuws voor een dag, maar geen misdaad en is niet eens een rectificatie waard. Ik ben alleen maar een Amerikaanse politieagent die gedwongen werd om uit haar geliefde carrière te stappen op een mager gehandicaptenpensioentje, nadat ik gewond raakte terwijl ik aan het werk was.”
Zoals gezegd heeft dit verhaal wel vaker de ronde gedaan op internet, zonder dat de naam van Jill Wragg genoemd werd. In 2009 schreef ze daar een gastblog over. Ze legt uit hoe vaak het door politieagenten gebruikt wordt en dat deze agenten het regelmatig onder hun eigen naam publiceren. Dat het gedeeld wordt vindt ze prima, maar ze zou het wel op prijs stellen als haar oorspronkelijke verse de wereld over trekt en niet een enigszins aangepaste versie.
Rectificatie van de Politiebond
De politiebond heeft het bericht inmiddels verwijderd, gaat het verder onderzoeken en heeft een rectificatie geplaatst op Facebook.
Ze geven daarbij vooral aan niet correct te hebben verwezen naar de oorspronkelijke auteur. Helaas zou een verwijzing alleen niet voldoende zijn geweest.
Naamsvermelding is niet genoeg
Wat ze hadden moeten doen, is toestemming vragen voor de vertaling en publicatie van die vertaling. Daar hoort vervolgens alsnog de naamsvermelding bij. Alleen de naam vermelden, maar het artikel zonder toestemming publiceren, mag dus niet.
Wat ze wel hadden kunnen doen is een klein deel van de brief overnemen en er vervolgens een eigen verhaal of ervaring bij plaatsen. Dat kleine stukje zou een citaat zijn. Een naam erbij is in dat geval wel voldoende. Om een citaat te publiceren heb je geen toestemming nodig.
Iemand jouw tekst gebruikt?We kunnen je hierbij helpen!
Je kunt hierover meer lezen bij RTV Utrecht / Tubantia / Metro / Metro / AD
