Is er inbreuk gemaakt op jouw auteursrecht? Is dat gedaan op een platform, door user generated content, op een forum, door een gastblogger of anderszins door een ander dan de eigenaar van de website of het platform? Wie spreek je dan aan op de inbreuk? Waar haal je de schadevergoeding?
Website of platform als inbreukmaker
Het platform of de website die de content publiceert is een inbreukmaker. Zij slaan het op en maken het openbaar. Je mag hen er dus op aanspreken.
Lastiger wordt dat wanneer de website of het platform eigenlijk alleen maar host en dus niet weet welke content er gepubliceerd wordt. Dat weten ze dan pas nadat er melding is gemaakt. Bijvoorbeeld door de inzet van een notice & take down procedure.
Een platform dat zich niet bemoeit met wat er op het platform gepubliceerd wordt, is niet altijd aansprakelijk voor wat daar gebeurt. Als ze inbreuken ook maar op tijd weer verwijderen. Dat hebben we zo afgesproken in de EU.
Lees hierover meer in het artikel: Wie is aansprakelijk voor de content op een website.
De auteur als inbreukmaker
Daarnaast is natuurlijk de maker van de content de inbreukmaker. De persoon die het artikel schreef, die de afbeelding photoshopte of heeft geüpload, die de video in elkaar draaide.
Deze persoon heeft in elk geval actief verveelvoudigd, zelfs als deze persoon niet op de publiceren knop heeft gedrukt.
Twee inbreukmakers, wie spreek je aan?
Zowel de website of het platform als de auteur zijn bij dezelfde inbreuk betrokken. Je kunt ze dus niet allebei een schadevergoeding sturen voor dezelfde inbreuk. Er was tenslotte maar één inbreuk, dus je hebt ook recht op één keer schadevergoeding.
Je kunt de website of het platform in elk geval aanspreken op de inbreuk, zodat deze verwijderd wordt. Daar moeten ze aan meewerken, anders zijn ze alsnog (financieel) aansprakelijk voor de inbreuk.
Wil je schadevergoeding, dan kan het zijn dat het platform wijst naar de auteur. In een procedure bij de rechtbank kunnen ze er vervolgens voor kiezen om de auteur ‘in vrijwaring op te roepen’, zoals dat heet. Er gaan dan in feite twee procedures tegelijk lopen. Een tussen jou en het platform en een vrijwaringsprocedure tussen het platform en de auteur. Win jij de procedure tegen het platform en wint het platform de procedure tegen de auteur, mag de vordering voor schadevergoeding meteen naar de auteur doorgespeeld worden.
Als je dus al weet wie de auteur is, kun je die net zo goed meteen aanspreken.
Klant toestemming gegeven voor publicatie, zonder jouw toestemming
Wat vooral veel fotografen overkomt, is dat ze werk maken voor een opdrachtgever en deze denkt dat de foto’s wel aan anderen geleverd mogen worden voor publicatie.
Ze denken dat ze rechthebbende zijn geworden van de foto’s en het daarom mag, of omdat ze betaald hebben voor de foto’s ze de foto’s ook willekeurig mogen delen. Of dat het mag omdat de opdrachtgever baat heeft bij de publicatie en dat het doel was van de foto’s.
Of een opdrachtgever de foto’s ook aan derden mag leveren ter publicatie en dus een sublicentie mag verlenen, hangt af van wat er met de fotograaf is afgesproken. Al is er wel een uitzondering voor in opdracht gemaakte fotoportretten die door (nieuws)media worden gepubliceerd.
Als je ziet dat werk voor deze opdrachtgever elders wordt gepubliceerd, kun je natuurlijk die website of dat medium aanspreken. Zij hebben verveelvoudigd en openbaar gemaakt en plegen dus de inbreuk.
Maar als zij toestemming hebben gekregen voor publicatie, van jouw opdrachtgever, zullen zich al snel wenden tot die opdrachtgever. Ze spreken de opdrachtgever er misschien wel op aan en gaan verlangen dat die opdrachtgever de schadevergoeding betaalt.
Die opdrachtgever was jouw klant en wordt daarmee misschien wel weer boos op jou. De relatie tussen jouw opdrachtgever en die website is op het spel gezet en daar zijn ze niet blij mee. Omdat jij daar weer op aangesproken wordt, staat opeens ook jouw relatie met je klant op het spel en dat wil je misschien niet. Het had een terugkerende klant kunnen zijn of het was misschien wel iemand die veel anderen door had kunnen sturen.
Wat is dan erger? De inbreuk of de reputatieschade en misgelopen opdrachten?
Een andere tactiek zou kunnen zijn om eerst bij je opdrachtgever te vragen of zij inderdaad de foto’s hebben doorgestuurd. Als jouw opdrachtgever zegt dat niet gedaan te hebben, kun je alsnog de website aanspreken. Als je opdrachtgever zegt wel de foto’s doorgestuurd te hebben, is het wellicht goed om het gesprek aan te gaan en nog eens uit te leggen dat het niet de bedoeling is. Wellicht dat je opdrachtgever dan al direct bereid is om de schade te compenseren of bijvoorbeeld meteen een nieuwe opdracht te verlenen.
Wil je meer weten over het aanpakken van inbreuken? Daar gaat de online training ‘Zet de auteursrechtdief betaald‘ over. Snel inbreuken stoppen en de schadevergoeding krijgen waar je recht op hebt.
